Revalidatie met zorg – een nieuwe knie
Column van Sjaco Jordens in Het Kontakt van 21-3-2017
Fabiënne van Dam zat met haar elleboogkrukken tegenover mij. Een orthopeed had haar doorgestuurd. Ze had een aantal maanden geleden een nieuwe knie gekregen. De revalidatie en het herstel waren duidelijk niet naar wens gegaan.
Toen Fabiënne zich met deze ‘probleem knie’ meldde, had ik haar gevraagd de geschiedenis van deze knie op papier te zetten. Want een nieuwe knie krijgen op vrij jonge leeftijd: daar zit een verhaal achter!
Fabiënne schreef dat ze al op vrij vroege leeftijd de knie had beschadigd met veel en fanatiek sporten. Daarbij bleef ze altijd doorgaan, ongeacht de pijn. De operaties aan de knie die volgden liepen vaak uit op complicaties zoals het niet genezen van de wond of het afstoten van fixatie materiaal.
Deze keer was de periode na de operatie ook niet vlekkeloos verlopen. Tijdens het lezen van haar brief kwam er maar één gedachte in mij op. Waarom kreeg ze zoveel blessures aan die knie en waarom herstelt haar lichaam slecht na een operatie?
Nu ze tegenover mij zit, komen alle antwoorden: Ze eet niet of nauwelijks. Ze heeft duidelijk geen bouwstoffen binnen gekregen om goed te herstellen. Daarnaast verkeert haar lichaam in een winterslaap: als ze iets eet komt ze direct aan. Meteen een reden voor haar om nog minder te eten. Fabiënne vertelt dat ze al jaren veel stress heeft. Mede omdat deze knie revalidatie ook al niet goed loopt! Een lange periode van stress maakt het voor een lichaam moeilijk te herstellen.
Tijdens het gesprek blijkt uiteindelijk ook waarom Fabiënne haar hele leven last heeft van haar pezen, spieren en gewrichten: een supersoepel bindweefsel! Te veel ruimte daardoor op haar gewrichten. Dit was in haar turntijd natuurlijk geweldig; zo lenig als ze was! Maar nu leek het wel of de hechtingen, tijdens de operatie, waren gezet in een natte krant… de wond sprong dus ook telkens open. Was dit logisch? De puzzelstukjes vallen steeds meer op haar plek. Wij hebben het gehad over een aanpak om tot een goed herstel te komen. En terwijl ik haar nieuwe knie die afspraak niet heb bekeken, zit Fabiënne met tranen van geluk in haar ogen. Eindelijk heeft ze een verklaring voor haar jarenlange lichamelijk leed. Maar dat is vanaf vandaag nog maar tijdelijk..
De eerste stap is gezet! Mooi he?