Klassenobservatie voor ontwikkeling van een kind
‘Een bezoekje aan onze basisschool levert altijd ‘wonderen’ op.’ ‘Jij maakt onze kinderen slimmer!’ Uitspraken van juffen en meesters wanneer hun kinderen met reken, lees- of schrijfachterstand worden behandeld aan hun nek en rug met kindermanuele therapie. ‘Mijn kind kan na de behandeling ineens lopen’ of ‘Na behandeling fietste mijn kindje ineens wel weg. ‘Na de behandeling gaat het zwemmen ineens veel beter!’ Veel ouders kunnen dit beamen, die ooit vanaf 2004 met hun kind een behandeling kindermanuele therapie hebben gevolgd.
Het verhaal begint in 1992. Op een fysiocongres hoor ik van een KNO-arts dat veel kinderen met oor- en neusproblemen vaak een bewegingsstoornis hebben na een moeilijke, zware geboorte. Het verhelpen van de bewegingsstoornis levert een voordeel op bij het behandelen van de oorontstekingen. Het verbaast mij maar ergens word ik getriggerd en ga het uitzoeken.
Het blijkt een bewegingsstoornis van de hoge nekgewrichtjes te zijn. De hoge nekgewrichten worden bij ieder kind tijdens de geboorte zwaar belast, maar dat herstelt op natuurlijke wijze. Wanneer er een uitzondering is door bijvoorbeeld een verkeerde ligging, keizersnee, tangverlossing, te lange bevalling, te snelle uitdrijving, enzovoort dan kan het herstel uitblijven door de impact van de belasting. De overbelasting van de nekgewrichten is niet altijd meteen zichtbaar, maar laat zich vaak na enkele weken zien door een onrustige baby, ontroostbaar, afplatten van het hoofd, voorkeurshouding van de nek, niet goed kunnen drinken aan borst of een fles. De ontwikkeling van de (houding-) reflexen raken verstoord, waardoor een kind ‘onhandig’ wordt of zoals moeders zeggen ‘een houten Klaas’.
In 2004 doe ik op verzoek van een moeder mijn eerste behandeling van een ‘huilbaby’. Ik neem de hele middag vrij om mij goed voor te bereiden. Ik kom aan huis zodat het baby’tje zich op zijn gemak voelt. Ik drink daar eerst een kop thee voordat we gaan behandelen. De behandeling voltrekt zich en het resultaat is meteen zichtbaar. Ook is de reactie van moeder super enthousiast. Het kindje ontwikkelt zich voorbeeldig. Zo’n start maakt enthousiast, omdat je met hele kleine manuele handelingen een heel groot en belangrijk resultaat boekt! De rest is geschiedenis. Het baby’tje is nu 21!
Op verzoek van mijn buurvrouw, de kleuterjuf, word ik geïntroduceerd in haar klas. Tijdens de observatie laten de kinderen met motorische achterstand zich vanzelf zien. Het levert mooie resultaten op. De ‘zwakke’ kinderen worden beter. En de klassenscreening wordt een begrip op school.