Corona let op ons, letten wij op elkaar?
Corona let op ons! Het virus maakt gebruik van onze grootste behoefte: de sociale omgang! Wij communiceren, en dat doen we door elkaar aan te raken, te praten (vaker met dan zonder consumptie), en door elkaar vast te pakken. We leven dicht op elkaar en bevinden ons vaak in elkaars sociale ruimte, waardoor we alles met elkaar delen. Waaronder het Coronavirus.
Veel mensen zijn niet zorgvuldig omgegaan met de hygiëne maatregelen en de 1,5- meter afstand van elkaar. Corona heeft geduldig gewacht op een kans. En de kans gepakt: de tweede golf is groeiende.
De fysiotherapeut neemt in veel gevallen tijdens het behandelen geen afstand, om tot een goed resultaat te komen. Patiënt en therapeut lopen dus allebei een -bewust genomen- risico.
Dat is de reden dat wij als fysiotherapeut in de praktijk, én in de behandeling, strenge maatregelen hebben genomen om dit bewuste risico zo klein mogelijk te maken.
De mondkapjesplicht is ook zo’n maatregel. Bij de invoering hebben we natuurlijk commentaar gehad (‘je kan mij niet verplichten’) en discussies (‘het is niet bewezen dat het werkt’). Maar toch doen we het! Ik bescherm jou -zoveel als het kan – en jij beschermt mij.
Nu de donkere dagen aanvangen is deze Corona periode anders dan in het voorjaar. In het voorjaar kwam je toch meer buiten, de dagen werden langer, het weer was supermooi, en iedereen zag elkaar. Nu is dat anders: we zijn Corona-moe, we zijn het zat, we komen vaker in opstand tegen de maatregelen. Tegelijkertijd trekken we ons terug in huiselijke sfeer en komen ‘s avonds niet meer op straat.
Veel mensen, die in deze herfst- en winterperiode de eenzaamheid al voelen door de korte dagen, zullen het nu -met deze Corona maatregelen- nog moeilijker hebben.
Dat horen we ook terug bij de patiënten in de praktijk. De angst voor wat er nog komen gaat en voor hoe lang! (‘het wordt een hele lange winter’) De angst voor welke consequenties deze maatregelen gaan hebben, persoonlijk (‘ik mis mijn kleinkinderen’) en financieel (‘hou ik mijn baan wel?!’)
Wij kijken niet alleen als therapeut maar ook als mens naar de patiënt, naar de andere mens. We geven aandacht en luisteren ook naar dat stukje wat er speelt. We beschermen elkaar en letten op elkaar. Zó komen we deze donkere tijd met elkaar wel door.